Προπτυχιακές Σπουδές

Τα Φοιτητικά Δάνεια της Βρετανικής κυβέρνησης, πέραν από αυτούς που θα εισαχθούν το 2019, θα προσφέρονται και σε όσους εισαχθούν σε Βρετανικό Πανεπιστήμιο τον Σεπτέμβριο του 2020 και θα ισχύουν για όλα τα χρόνια φοίτησής τους, δηλαδή έως το 2023 και 2024.

Αυτά δήλωσε, ανεπίσημα μεν αλλά με θετικό πρόσημο, εκπρόσωπος του Βρετανικού Υπουργείου Παιδείας, τη Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2019 σε ομιλία του σε παν-Βρετανικό εκπαιδευτικό Συνέδριο στο Λονδίνο.  Το Συνέδριο διεξήχθη στο Woburn House, έδρα του οργανισμού “Universities UK” (το επίσημο Βρετανικό δίκτυο Κρατικών Πανεπιστημίων).  (more…)

Το σύστημα εισαγωγής στα Βρετανικά Πανεπιστήμια χαρακτηρίζεται από την ακριβώς αντίστροφη λογική του ανάλογου των Πανελληνίων εξετάσεων. Στην πράξη η είσοδος σε ένα Βρετανικό ΑΕΙ είναι πολύ ξεκάθαρη, διαδικαστικά βατή, ταχύτερη και με διαρκή αλλά και έγκαιρη ενημέρωση του υποψηφίου σε σύγκριση με τη διαδικασία των Πανελληνίων.
Αυτό σημαίνει πως κάθε υποψήφιος για τη Μεγάλη Βρετανία όχι μόνο επιλέγει ο ίδιος σε ποια συγκεκριμένα Πανεπιστήμια επιθυμεί να σπουδάσει αλλά και ενημερώνεται εγκαίρως και γνωρίζει ποια Πανεπιστήμια τον έχουν αποδεχθεί και με ποιους συγκεκριμένους όρους. Λαμβάνει δηλαδή μία προσφορά υπό όρους (conditional offer), ήδη από τον Δεκέμβριο του προηγούμενου έτους από το έτος κατά το οποίο ζητάει να εισαχθεί.
(more…)

Για δεκαετίες ολόκληρες στην Ελλάδα, η Ελληνική οικογένεια επένδυσε πολλά χρήματα και κόπο στην προσπάθεια της επιτυχούς εισόδου των τελειόφοιτων του Λυκείου σε ένα ΑΕΙ ή ΤΕΙ. Οι σπουδές απέκτησαν ένα χαρακτήρα αυτοσκοπού ακόμα και όταν η Σχολή στην οποία πετύχαινε ο υποψήφιος δεν ήταν καν η πρώτη του επιλογή, ή βρισκόταν σε κάποια πόλη απομακρυσμένη ακόμα και γεωγραφικά από την αρχική στόχευση.

Το να περάσει κάποιος τις Πανελλήνιες εξετάσεις απέκτησε τον χαρακτήρα ενός κοινωνικού γεγονότος, άξιο πανηγυρισμού και κοινωνικής αναγνώρισης μέσα στον ευρύτερο οικογενειακό κύκλο, για το οποίο ο επιτυχών και η οικογένεια του άξιζε να “καμαρώνει”. Μια εξαργύρωση, έστω εικονική, των κόπων του μαθητή, των εξόδων του γονιού, και της έντασης των ενδοοικογενειακών σχέσεων κατά την προετοιμασία.

Η ποιότητα του κάθε ιδρύματος, η σύνδεση του με την αγορά εργασίας, οι εγκαταστάσεις του, το Διδακτικό προσωπικό του και η αναγνωρισιμότητα της Σχολής αυτής σε Διεθνές επίπεδο, όχι μόνο δεν απασχολούσαν τον εκάστοτε επιτυχόντα και την οικογένεια του, αλλά πρακτικά δεν υπήρξε ποτέ ως τώρα ιστορικά, κανένας τρόπος να αποτιμηθούν βάσει κάποιου συστήματος αξιολόγησης για τα Ελληνικά ΑΕΙ.

(more…)