Την τελευταία δεκαετία μία πληθώρα Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων έχει επιλέξει να παρέχει Μεταπτυχιακά Προγράμματα στην Αγγλική γλώσσα. Αυτό είχε ως άμεση συνέπεια την αύξηση του αριθμού των φοιτητών που παρακολουθούν πλέον Αγγλόφωνα προγράμματα σε χώρες όπως η Ολλανδία, η Σουηδία, το Βέλγιο άλλα και η Γερμανία.
Είναι παρατηρημένο πως τα συγκεκριμένα Μεταπτυχιακά έχουν έναν έντονα διεθνή Προσανατολισμό και ακολουθούν αρχές του Αγγλοσαξωνικού Εκπαιδευτικού συστήματος το οποίο εγκαθιδρύθηκε πολλές δεκαετίες νωρίτερα στη Βρετανία και αργότερα στις ΗΠΑ.
Η επιλογή ενός τέτοιου μεταπτυχιακού όμως δεν πρέπει να γίνεται χωρίς την θεώρηση του ζητήματος της γνώσης της εκάστοτε γλώσσας που ομιλείται στην σχετική χώρα. Για παράδειγμα, το να φοιτήσει ένας Έλληνας στη Γαλλία σε ένα Μεταπτυχιακό πρόγραμμα που είναι Αγγλόφωνο δεν τον απαλλάσσει από την απτή καθημερινή ανάγκη του να γνωρίζει Γαλλικά. Αν συνυπολογίσουμε τον παράγοντα της επαγγελματικής καριέρας στη χώρα αυτή, τότε η γνώση της Γαλλικής γλώσσας σε αυτή την περίπτωση καθίσταται καίριας σημασίας.
Ο λόγος που η γνώση κατ’αναλογία Γερμανικών, Σουηδικών ή και Ολλανδικών έχει τέτοια βαρύτητα σχετίζεται με την ρεαλιστική πρόβλεψη πως μετά την αποφοίτηση από ένα Αγγλόφωνο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα ο απόφοιτος θα κληθεί σε συνεντεύξεις όπου τελικά η γηγενής γλώσσα θα παίξει κρίσιμο ρόλο όχι μόνο στην πιθανή του πρόσληψη αλλά και στην ομαλή ένταξη του στην κοινωνία της χώρας που έχει επιλέξει.
Ακόμα και πιο φιλικές προς την παγκόσμιας χρήσης Αγγλική γλώσσα χώρες όπως η Ολλανδία απαιτούν στην πράξη τη γνώση Ολλανδικών για να μπορέσει κάποιος έστω και λίγους μήνες αργότερα να ενταχθεί στο σύστημα και τον τρόπο σκέψης της συγκεκριμένης χώρας. Αυτό βέβαια εξαρτάται πάρα πολύ και από τη θέση στην οποία θα αναζητήσει, εάν για παράδειγμα θα έχει άμεση επικοινωνία με τους “πελάτες” της επιχείρησης ή όχι.
Το συμπέρασμα που εξάγεται απο όλα αυτά είναι πως αν ο υποψήφιος φοιτητής δεν έχει πολύ γερές βάσεις στη γλώσσα της χώρας στην οποία θα φοιτήσει είναι προτιμότερο να επιλέξει την Βρετανία καθώς εκεί υπάρχει πλήρης ταύτιση μεταξύ προγράμματος και επαγγελματικής ένταξης αμέσως μετά την αποφοίτηση από το Μεταπτυχιακό.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε πως υπάρχουν και έντονες εγγενείς διακυμάνσεις από τους εκάστοτε εργοδότες σε κάθε μία χώρα από αυτές. Για παράδειγμα στη Γερμανία, οι απαιτήσεις για γνώση της Γερμανικής είναι εξαιρετικά υψηλές όπως και στη Γαλλία. Σε άλλες χώρες μπορεί αυτή η απαίτηση να μην είναι τόσο έκδηλη, στην πραγματικότητα όμως το ζήτημα τελικά προκύπτει έστω και αργότερα με σαφείς επιπτώσεις σε περίπτωση αδυναμίας του υποψηφίου.